BELGISCHE GRENSVERHALEN

13de ETAPPE: Lichtenbusch (Eynatten) - Konzen (Monschau)

Grensafstand: +/- 25 km.
Wandelafstand: +/- 27 km.

Ligging: Lichtenbusch, provincie Luik
Konzen (D)behoort tot Monschau (Nordrhein-Festfalen)


Het was een frisse ochtend, de nevel trok stilaan op en het beloofde een zonnige dag te worden. We vertrokken voor deze etappe op de grens tussen het Belgische en Duitse Lichtenbusch. Als we al even vooruitkeken op de stafkaart merkten we dat het een dag door de bossen aan de rand van de Hoge Venen zou worden.

We wandelden Lichtenbusch uit via de weg waarlangs links de Duitse en rechts de Belgische inwoners van deze grensoverschrijdende gemeente wonen. Zo kwamen we al snel aan een kapel aan de rand van het bos, via deze ‘Jonkvrouw der Armen’-kapel gingen we de bossen in. Slingerend door deze bomenoase bereikten we aan de rand hiervan terug de grens, we kwamen hier een paar boerderijtjes tegen waar als het ware de tijd 100 jaar had stilgestaan.

De tocht ging verder door een lichtgolvend landbouwstreek die behoort tot de gemeente Raeren(B). Aan Duitse zijde passeerden we enkele huizen van Mariëntal, een klein gehuchtje van Walheim. Na enige tijd stappen door een weiland kwamen we nu voor lange tijd terecht in de bossen die ons richting Roetgen moesten brengen. Langs Duitse zijde wandelden we langs het Münsterwald, terwijl we aan onze rechterzijde de Hoge Venen in al haar pracht konden bewonderen. Te midden in deze bossen stapten we over een oude spoorlijn, die zichtbaar al lang niet meer in gebruik was. De verroeste sporen en het gras tussen de sporen waren daar een overduidelijk teken van. We merkten hier aan beide zijde toch wel merkwaardige borden op die ons duidelijk maakten dat het gevaarlijk was en dat we spoorweg niet mochten oversteken. Waarom? Ook voor ons bleef het een raadsel…

Goed en wel de spoorlijn achter ons gelaten, kwamen we in de landerijen van Petergerfeld, een klein gehuchtje van Raeren (B). Het dorpje ligt echt vast tegen het Duitse Roetgen, waar de mensen schijnbaar ook wel echt zijn op aangewezen, een beter bewijs van de Duitse invloed hebben we nog niet tegen gekomen. Al zijn in deze uithoek van het Duitstalig gedeelte van ons land ook wel een supermarkt met een Belgische naam (Delhaize) en een paar winkels gevestigd.

Het was inmiddels al iets over de middag en onze magen snakten al even naar eten, dus besloten we hier bij de plaatselijke bakker ons tegoed te doen aan wat lekkers met een goede tas koffie. Men vertelde ons hier dat, al is het een Belgische winkel, hun klanten zo goed als allemaal Duitsers zijn uit het nabijgelegen Roetgen. Eens de buikjes gevuld, zetten we onze tocht verder richting Hoge Venen, door bossen met de naam ‘Muekerheide’. Terwijl we de grens volgden, kwamen we aan een vierkant weiland dat langs drie zijden werd omringd door de grens en zo tot Duitsland behoort. Wat heeft men ooit de grens toch merkwaardig gelegd. De weinig vruchtbare grond werd hier ooit mooi omringd, een doordenkertje.

Even verder kregen we in de verte een mooi uitzicht over de uitlopers van het Duitse Roetgen. Nu kwamen we alweer terug in de bossen terecht en even verder kwamen we een schijnbaar vergeten stuwdammetje tegen. Verdoken en vergeten, maar o zo mooi en rustgevend. Een unieke plaats om even onze vermoeide spieren te laten rusten. We zetten onze wandeling verder langs een rustig kabbelend riviertje dat enige tijd de grens vormt. Na dit rustgevend pad brachten de bossen ons tot aan hotel ‘Fringhaus’, hier staken we de grote baan over en volgden de grens verder. We merkten hier dat de grens weer een eigenaardige bocht maakt in Duitsland.

Het is een uitloper van de Hoge Venen die hier als het ware even bij onze buren gaat kijken. Nu bracht de grens ons aan de baan van Monschau naar Aken en het was toch wel even schrikken van het drukke verkeer langs deze baan. Toch zeker na een autoloze dag was dat even wennen. Verder stappend langs deze verkeersas kwamen we aan de overblijfselen van het station van het Duitse Konzen. Het was intussen alweer avond geworden en we besloten om onze dagtocht hier te stoppen. Moe maar voldaan keerden we terug naar Lichtenbusch, waar we na een frisse pint terug huiswaarts reden.


*Kaartgebruik: Topografische kaart 1/50.000, nr. 35-43Eupen.